Tajowie przybyli z południowo-zachodnich Chin, w okresie od X do XII w. Opanowali dorzecze Menamu, asymilując Khmerów i przyjmując ich zhinduizowaną kulturę. W XIII w. powstało państwo Sukhotaj obejmujące niemal całe terytorium obecnej Tajlandii. Po czasie największego rozkwitu w XVI w., wojny prowadzone z Birmą przyniosły osłabienie Tajlandii i skurczenie jej terytorium. Wypędzenie Birmańczyków z południowej części kraju dało podstawę do reaktywowania królestwa w 1782 r. oraz zdobyczy terytorialnych na początku XiX w. Jednakże Tajlandia zmuszona do podpisania traktatów z tymi krajami, stała się półkolonią, choć zachowała formalną niepodległość.
W 1867 r. utraciła zwierzchnictwo nad Kambodżą, w 1893 r. nad Laosem, a w 1909 r. oddała Wielkiej Brytanii część terytorium na Półwyspie Malajskim. W 1941 r., po zajęciu przez wojska Japonii, podpisała z nią sojusz wojskowy i polityczny. Od 1947 r., z przerwami, Tajlandią rządzą wojskowi, którzy dopiero w latach 80-ych XX w. dopuścili do demokratyzacji życia. Nastąpił wtedy szybki rozwój gospodarczy, trwający do dziś.
Formalnie Tajlandia jest monarchią konstytucyjną, z królem jako głową państwa i premierem jako szefem rządu. Na podstawie konstytucji z 1997 (unieważnionej po puczu w 2006 roku) głową państwa jest król (Rama IX Bhumibol Adulyadej, od 1946). Władza ustawodawcza należy do 2-izbowego Zgromadzenia Narodowego wybieranego w wyborach powszechnych: Izba Reprezentantów (niższa) – 500 członków, na czteroletnią kadencję; Senat (wyższa) – 200 członków, na kadencję sześcioletnią. Władzę wykonawczą sprawuje rząd z premierem na czele – wyłaniany ze składu Izby Reprezentantów.
Monarchia jest integralną i szanowaną częścią tajskiego społeczeństwa i jest chroniona przez restrykcyjnie egzekwowane przepisy prawa zabezpieczające ją przed działaniami rozumianymi jako zniewaga wobec rodziny królewskiej. 20 maja 2014 r. na terenie Tajlandii ogłoszono stan wojenny a 22 maja 2014 r. Armia przejęła kontrolę nad rządem i unieważniła konstytucję w 2007 r., ustanawiając Radę Narodową na rzecz Pokoju i Porządku (NCPO), nadzorującą tymczasowy rząd Tajlandii. Oficjalnym celem tych działań było, jak zaznaczał generał Prayut Chan-O-Cha, przeciwdziałanie przemocy i przywrócenie spokoju oraz porządku w kraju. Oficjalnie stan wojenny został zniesiony 01 kwietnia 2015 i zastąpiony nowymi środkami bezpieczeństwa, które dają władzom szeroką swobodę działania wobec dostrzeganych zagrożeń dla stabilności politycznej, gospodarki, czy monarchii. Stan wojenny natomiast pozostaje w mocy na dalekim południu Tajlandii, które jest terenem wiecznych niepokojów. Istotnym elementem wpływającym na stan bezpieczeństwa jest trwający tutaj konflikt w czterech południowych prowincjach Tajlandii (Yala, Pattani, Narathiwat, Songkhla). U podłoża niepokojów leżą spory etniczne między zamieszkującą ww. tereny ludnością muzułmańską (80 % populacji) a buddyjską mniejszością.
Życie codzienne w Tajlandii generalnie funkcjonuje jak zawsze. Lotniska, transport publiczny, centra handlowe i atrakcje turystyczne działają bez zakłóceń. Tajowie normalnie chodzą do pracy. Jednak z uwagi na częstotliwość niefortunnych wydarzeń w niedalekiej przeszłości, turystom do Tajlandii zaleca się zachowanie ostrożności i unikanie tłumnych zgromadzeń i zbiegowisk.
Urząd Turystyki Tajlandii podejmuje szereg działań i przygotowuje wiele kampanii mających przyczynić się do zwiększenia liczby odwiedzających Tajlandię oraz ożywienia szczególnie niszowych segmentów rynku turystycznego. Tajlandia jest jednym z najbardziej popularnych kierunków wypoczynkowych w południowo-wschodniej Azji. Przyciąga około 25 milionów turystów rocznie, w tym blisko milion Brytyjczyków, dzięki białym, piaszczystym plażom, czystym morzom z doskonałymi miejscami do do nurkowania. Jest uważana za relaksujące miejsce do życia. (TC)
Zdjęcia: TravelCompass (c)
