Życie składa się ze wzlotów i upadków. Jego rozegrało się między górą i doliną. Wiele razy patrzył śmierci w oczy, ale przeżył. „Zostałem ocalony wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu”, mówi Hans Kammerlander, zdobywca najwyższych szczytów świata.
————————
Mount Everest już nie jest tą samą górą co dawniej. Za dużo ludzi pcha się na najwyższy szczyt świata, żeby zrobić sobie pamiątkowe selfie, narażając się przy tym na utratę życia, uważa Hans Kammerlander, alpinista ekstremalny i partner wspinaczkowy Reinholda Messnera. „To podchodzi pod kryminał. Organizowanie każdej imprezy może, oczywiście, sprawić, że w pewnym momencie wszystkie miejsca na sali zostaną wyprzedane. W przypadku Mount Everestu nigdy nie słyszałem, żeby urzędnicy nie wydali komuś pozwolenia. Tym samym na górze nie znajdzie się miejsce dla setek wspinaczy, nawet dla połowy z nich. To postawa pozbawiona skrupułów, również ze strony organizatorów, którzy kuszą everestowskimi ofertami coraz więcej osób. A gdy na końcu umierają ludzie, co zdarza się każdego roku, mamy do czynienia z cichym przyzwoleniem ogółu. Obawiam się, że może być jeszcze gorzej”, pisze Kammerlander w swojej książce „Wzloty i upadki mojego życia”.
Niegdyś liczyły się dla niego rekordy, prędkość, konkurencja, to wszystko, co wpływało na jego życie. Był to wyścig w zdobywaniu najwyższych szczytów świata, będący dla większości alpinistów swoistym błogosławieństwem i zarazem przekleństwem. Zbyt wielu partnerów od liny traci się w górach, wśród nich bliskich przyjaciół, a gdy umiera kumpel, nic już nie jest jak dawniej, według Kammerlandera. W swojej książce opowiada o najtrudniejszych atakach szczytowych, górskiej pasji, której poświęcił życie i o tym, dlaczego przestał się wpinać. Dziś chciałby doświadczać gór i ciągnie go w dzikie okolice. Ale skończył ze sportem ekstremalnym. Skusiłby się tylko na jedną rzecz: zjazd na nartach z wysokiej, trudnej góry.
„Wzloty i upadki mojego życia”, Wydawnictwo Bezdroża i Helion SA.
