Gdyby nie wróbel, nie byłoby ani Jacka Sparrowa z „Piratów z Karaibów”, ani Edith Piaf , nazywanej paryskim wróbelkiem. Mozart wyprawił pogrzeb, kiedy odszedł jego ulubiony szpak. Z ptakami łączy nas ponad 50 genów odpowiedzialnych za mowę, muzykowanie czy śpiewanie. Ale też skłonność do patrzenia w niebo, gadania na każdy temat i wiązania się w pary…
W bardzo osobistej książce „Jej wysokość gęś. Opowieści o ptakach” Jacek Karczewski fascynująco opowiada o ich zwyczajach. I konkluduje, że tak naprawdę ludzie i ptaki są do siebie bardzo podobni: „Kiedy na chwilę odstawimy nasze tytuły, drogie gadżety i święte prawdy, kiedy spuścimy z tonu, okaże się, że mamy podobne problemy, a nawet ambicje i pragnienia: mieć rodzinę, a czasem święty spokój, czuć się bezpiecznie w stadzie, ale zachować własną przestrzeń. Być zdrowym i sytym, mieć szacunek swojej grupy, a nawet dobrze wyglądać i się podobać…”
Dlaczego jednak ptaki, a nie wiewiórki, daniele, delfiny czy motyle, które też są piękne? Bo ptaki mają moc, jak dowodzi autor. Kto nie wierzy, niech spojrzy w niebo i posłucha głosów ciągnących tam kluczy Ich Wysokości Dzikich Gęsi. Niech spyta milionów ptasiarzy na całym świecie.
„Mam nadzieję, że też kochacie ptaki. To się opłaca. Nie trzeba już chodzić do nieba” napisała Emily Dickinson, amerykańska poetka, którą autor cytuje we wstępie do swojej książki. Niech ptaki będą z Wami!
„Jej wysokość gęś. Opowieści o ptakach”, Wydawnictwo Poznańskie.
